Düzce’ye İskanın Nedenleri Nelerdir?

1) 19. YY Düzce’ye İskanın Nedeni Nedir?

Düzce’ye İskanın Nedenleri Osmanlı Devleti muhtelif nedenlerle yer değiştirmek isteyen muhtelif millet, aşiret ve cemaatleri toplu olarak değil dağınık olarak iskân etmeye çalışmıştır. Bunun nedeni bölgelerde meydana gelecek olası ötekileşmelerin önüne geçmek ve göçmenleri Osmanlılık şemsiyesi altında birleştirmektir.

2) 19. YY Devletin göçmenleri Düzce’ye iskân etmesindeki en önemli neden nedir?

Devletin göçmenleri Düzce’ye iskân etmesindeki en önemli neden bölgenin fiziki ve demografik yapısıdır.

3) 23 Kasım 1913 tarihli Anadolu’da Tanin gazetesinde Düzce bölgesinden nasıl bahsedilmiştir?

23 Kasım 1913 tarihli Anadolu’da Tanin gazetesinde Düzce bölgesi anlatılırken bölgenin ova tabanına sahip, ulaşımı kolay bir geçiş bölgesinde bulunduğu, arazisinin son derece geniş, ormanlık bir yapıya sahip olduğu vurgulanmıştır.

Kısa bilgiler..

Düzce genel nüfusu 1913 yılına kadar sürekli artış kaydetmesine rağmen, 1925 yılına geldiğinde nüfusun 6125 kişi azaldığı görülmüştür. Bunun muhtemel nedeni ülkenin her bölgesinde olduğu gibi Düzce’de de birçok kişinin savaşlarda şehit olmasıdır.

Düzce’ye 19. yüzyılda Kafkasya’dan Çerkez, Abaza kabileleri ve Gürcüler, Balkanlardan Boşnak, Rumeli muhâciri ve Tatar, Karadeniz bölgesinden de Laz ve Ordulu olarak tanımlanan halklar göç etmiştir.

Bölgeye 1864 yılına kadar Çerkez kabilesi olarak 500 hane (4000 kişi) yerleştirilmiştir. Çerkezler’in bölgedeki sayısı 1907 yılına kadar 9813 kişiye ulaşmış ve bölgenin Türklerden sonra ikinci büyük nüfusunu oluşturmuştur.

14 Aralık 1913 tarihli Tanin gazetesine göre bölgedeki Çerkez nüfusu 9413 kişiye düşmüşse de Çerkezlerin Türklerden sonra bölgenin ikinci hâkim nüfusu olma nitelikleri devam etmiştir.

Düzce’ye yapılan dış göçlerin diğer bölgelere yapılan göçlerden farkı muhacirlerin genelde toplu olarak yerleştirilmesidir. Bu nedenle bölgede birçok yeni idari birim kurulmuş ve göçmenlerin bir kısmı gerek Osmanlı Devleti gerekse yerli halkla bir süre kaynaşamamış ve örf, adet ve gelenekleriyle kendine özgü bir şekilde yaşamıştır. Bununla beraber muhacirlerin uzun vadede bölgede yaşayan yerli halkla kaynaştığı anlaşılmaktadır. Nitekim bölgeye iskân edilen muhacirlere devletin sağladığı imkanlar yanında bölgenin varlıklı aileleri de her türlü yardımı sağlamıştır.

Dış göçlerle doyuma ulaştığı için bölgeye yönelen yeni göç dalgalarına Düzce yerli halkı tepki göstermiş ve mahalli yöneticilere yeni iskânlar yapıldığı takdirde bölgeyi terk edecekleri tehdidinde bulunmuştur. Bununla beraber bölgeye yine de kaçak veya resmi yollarla iç ve dış göç olduğu anlaşılmaktadır. Nitekim bölgenin İç Anadolu ve başkent İstanbul arasında bir geçiş alanında bulunması Karadeniz’in muhtelif yerlerinden bölgeye çoğu kaçak yollarla iç göçlerin gerçekleştirilmesine neden olmuştur.